دکتر مهدی آذری سامانی
چکیده
این مقاله، رمان «وی» (1961) نوشته توماس پینچن را از دو دیدگاه متضاد علمی مورد تحلیل قرار داده و نتیجه گیری میکند که پینچن سعی دارد با بکار گیری فرمولهای پیچیده علمی در سطح معنایی زبان به دنیای به ظاهر بی معنا هدف و معنایی نو ببخشد. رمان «وی»توسط بسیاری منتقدین به عنوان یک متافیکشن تاریخ نگارانه شناخته میشود که حول محور ایجاد ...
بیشتر
این مقاله، رمان «وی» (1961) نوشته توماس پینچن را از دو دیدگاه متضاد علمی مورد تحلیل قرار داده و نتیجه گیری میکند که پینچن سعی دارد با بکار گیری فرمولهای پیچیده علمی در سطح معنایی زبان به دنیای به ظاهر بی معنا هدف و معنایی نو ببخشد. رمان «وی»توسط بسیاری منتقدین به عنوان یک متافیکشن تاریخ نگارانه شناخته میشود که حول محور ایجاد یک خوانش جدید از استعمار ابتدای قرن 20 اروپا میگردد که تحت تاثیر روش داستانویسی پسامدرنیستی توماس پینچن به این دوران خاص تاریخی رنگ و بوی عدم قطعیت در بیان واقعیات و مسائل میبخشد. این مقاله اثبات میکند که گرچه پینچن با استفاده از تکنیکهای رمان نویسی پسامدرن شهرآشوبی عدم قطعیت و فرار از معنا را ایجاد میکند، در پس زمینه، نقشه مخفی رسیدن به معنا را نگه داشته. این نقشه مستتر، خواننده را به سمت نوعی قطعیت در ورای آشوب متن سوق میدهد. برای این منظور رویکرد اصلی این مقاله بر روی نظریه اطلاعات کلود شانون استوار گشته است.
